Zapraszanie osób towarzyszących to duży dylemat dla organizatorów wesela. Kiedy zapraszać z osobą towarzyszącą?  Czy niewpisanie imienia i nazwiska jest nietaktem wobec gościa? Jak się pisze w skrócie osoba towarzysząca?  Czy powinno się zapraszać osobę towarzyszącą na sam ślub?  Oto kilka rad, dzięki którym wypisywanie zaproszeń będzie czystą przyjemnością.

Jak napisać w zaproszeniu z osobą towarzyszącą?

Choć na forach internetowych pojawiają się różne propozycje co do tego, jak powinniśmy zapisywać sformułowanie: z osobą towarzyszącą czy z Osobą Towarzyszącą, to jednak filolodzy nie mają co do tego żadnych wątpliwości. Językoznawcy zalecają formę pisaną dużą literą, a więc z Osobą Towarzyszącą. Dlaczego? Taki zwrot zastępuje miejsce, w którym powinno pojawić się imię i nazwisko, z szacunku dla nieznanej osoby powinniśmy więc użyć zapisu dużą literą. Wówczas pełen zapis wygląda następująco: „Mamy zaszczyt zaprosić Szanownego Pana Jana Kowalskiego wraz Osobą Towarzyszącą (…)”.

 Jak napisać zaproszenie z osobą towarzyszącą i dzieckiem?

            Nie ma jednej ogólnie przyjętej formy, dlatego w zależności od naszych upodobań możemy napisać, że zapraszamy „Szanowną Panią Annę Nowak wraz z Osobą Towarzyszącą i dziećmi” lub „Szanowną Panią Annę Nowak wraz z Osobą Towarzyszącą i Piotrkiem”. Pierwsza formuła jest korzystniejsza, gdy gość posiada większą rodzinę; nie ma potrzeby wypisywania wszystkich pociech, sam zwrot „z dziećmi” jest w zupełności zrozumiały. Forma bezimienna sprawdzi się również wtedy, gdy nie pamiętamy dokładnie, jak nazywają się dzieci.

Jak się pisze „z osobą towarzyszącą” czy „wraz z osobą towarzyszącą”?

            Zdecydowanie  popularniejszą formą jest „wraz” z osobą towarzyszącą, choć nie oznacza to, że pierwszy zwrot jest niepoprawny. W całości zdania „wraz” brzmi natomiast nieco bardziej elegancko. Ta sama zasada obowiązuje w chwili, gdy podpisujemy, kto zaprasza, np. Anna i Janek wraz z rodzicami. Samo słowo „wraz” oznacza właśnie wspólnie, razem, więc idealnie wpasowuje się w zapraszanie osoby razem z partnerem.

Z osobą towarzyszącą czy z os. towarzyszącą czy os. tow. – skróty

            Zdarzają się osoby, które skracają osobę towarzyszącą do „os. tow.” Dlaczego lepiej unikać takiej formy? W ten sposób pozbawiamy daną osobę szacunku. Skróty sprawdzają się w przypadku utartych już form, takich jak np. „Szanowny Pan”, przy osobie towarzyszącej lepiej jednak unikać nadmiernego skracania. Ktoś jeszcze może poczuć się urażony.

Jak napisać osobę towarzyszącą na winietkach?

Jeśli znamy imię i nazwisko danej osoby, to możemy zapisać je na winietce bez żadnych dodatkowych zwrotów. Problem pojawia się wtedy, gdy znajomy jeszcze nie zdecydował, z kim przyjdzie lub nie udało nam się skontaktować z nim na czas. W takim przypadku pozostaje  winietka dla osoby towarzyszącej. Jak ją napisać? Najlepiej wybrać krótszą formę, czyli po prostu samo „Osoba Towarzysząca”. Winietki mają zazwyczaj niewielkie rozmiary i wypisywanie na nich rozległych formuł może zaburzyć estetykę. Weźmy też pod uwagę inną kwestię: „Osoba towarzysząca Anny Kowalskiej” nie brzmi najlepiej, ponieważ z tego stwierdzenia wynika, że osoba towarzysząca jest własnością Anny.

Od ilu lat zapraszać na wesele z osobą towarzyszącą?

            W tym przypadku nie ma uniwersalnej odpowiedzi, której należy kategorycznie przestrzegać. Jeśli zastanawiasz się, od jakiego wieku zapraszać z osobą towarzyszącą, to najpierw przeanalizuj swój budżet. Finanse mogą same rozwiązać sprawę w przypadku, gdy mamy dużą rodzinę i nie brakuje w niej nastolatków, a nasz budżet jest ograniczony. Przyjęło się, że z osobą towarzyszącą wypada zapraszać osoby od osiemnastego roku życia, ponieważ są już pełnoletnie i powinny dostać osobne zaproszenia. Jeśli jednak znamy kogoś młodszego, kto jest już w stałym związku od dawna, to z pewnością wręczenie mu zaproszenia dla dwóch osób będzie miłym gestem. Pamiętajmy jednak o tym, że nic na siłę – jeśli mamy w rodzinie dziesięciu nastolatków, to zapraszanie każdego z osobą towarzyszącą może znacząco wpłynąć na wzrost kosztów.

Czy wypada zaprosić dorosłą osobę bez osoby towarzyszącej?

            Przyjęło się, że osoby dorosłe należy zapraszać z osobą towarzyszącą, by ktoś nie czuł się osamotniony na weselu. Zdarzają się jednak sytuacje, w których pomija się w zaproszeniu osobę towarzyszącą. Może to dotyczyć na przykład dobrze znanej cioci – jeśli wiemy, że od pięćdziesięciu lat jest panną i nie spotyka się z nikim, nie ma sensu wprawiać ją w zakłopotanie i konieczność przyjścia z partnerem. W takiej sytuacji możemy natomiast zasugerować, że towarzysz będzie mile widziany, ale nie wpisywać formuły na zaproszeniu. Niektórzy gospodarze uważają, że zaproszenie na ślub bez osoby towarzyszącej to doskonała okazja do zapoznania się osób niemających partnera – jeśli każdy przyjdzie sam, to będą mogli razem się bawić. Warto jednak przed takim zabiegiem upewnić się, że dane osoby na pewno się dogadają i spędzą miły czas w swoim towarzystwie.

Osoba towarzysząca a stały związek

             Wypisywanie zaproszeń to często spory stres dla przyszłych małżonków – trudno odnaleźć się we wszystkich koligacjach rodzinnych, gdy nie mamy stałego kontaktu z każdą zapraszaną osobą. Goście powinni o tym pamiętać i nie obrażać się, gdy kuzyn ze stałą partnerką dostanie zaproszenie z „osobą towarzyszącą”. Pamiętajmy, że zaproszenia zwykle wysyłane są z wyprzedzeniem; niektóre związki przez ten czas mogą się rozpaść. Młoda para bierze to pod uwagę i dlatego często decyduje się na bezpieczniejszą formę z osobą towarzyszącą niż na wypisywanie imienia i nazwiska w przypadku osób, które nie są małżeństwem.

Jeśli wypisujemy zaproszenie na ślub w języku angielskim, również musimy zwrócić uwagę na koligacje – niektórzy stosują formę „Mr John and Partner”, ale powinniśmy używać jej wtedy, gdy wiemy, że ktoś jest w stałym związku. Jeśli zapraszamy osobę, która nie ma partnera, lepiej napisać „Mr John and Guest”, jest to bardziej neutralna forma.

 Czy zapraszać z osobą towarzyszącą na sam ślub? 

            O ślubie zawiadamiamy zwykle te osoby, które są dla nas w jakiś sposób ważne. O ile idea zabierania osoby towarzyszącej na wesele ma sens (w parach łatwiej się bawić), o tyle zapraszanie nieznajomych osób do urzędu stanu cywilnego czy kościoła nie jest konieczne. Żaden ze znajomych raczej nie będzie potrzebował dodatkowej osoby do wsparcia w takiej chwili. Ślub jest rzeczą bardzo prywatną i zwykle chcemy odbyć go w gronie osób nam bliskich. Na weselu punkt ciężkości trochę się zmienia, bo tam liczymy się nie tylko my, ale też goście.

Artykuł Osoba towarzysząca na weselu – wszystko, co musisz wiedzieć pochodzi z serwisu Zaproszenia ślubne PARKA.

Kościół z małej czy dużej litery? Jak napisać „w kościele”?

Jeśli mówimy o kościele jako o konkretnym budynku (wskazując kościół np. na ulicy Kowalskiej), to wówczas piszemy małą literą. O Kościele pisanym dużą literą mówimy, gdy odnosimy się do wspólnoty wyznaniowej, a więc do wiernych wyznających konkretną religię. Wówczas piszemy np. Kościół rzymskokatolicki, Kościół metodyczny. Na zaproszeniach wskazujemy budynek, w którym weźmiemy ślub, a więc używamy zapisu z małą literą. Tę samą zasadę możemy zastosować również do bazyliki, choć istnieje kilka wyjątków.  Przykładowo, Bazylikę Świętego Piotra zawsze zapisujemy dużą literą, ponieważ jest to tak zwana bazylika patriarchalna.

Niektórzy zapisują kościół dużą literą by podkreślić swoje przywiązanie do danej wspólnoty, ale pamiętajmy o tym, że w oficjalnych formach, jaką jest właśnie zaproszenie na ślub czy wesele, powinniśmy jednak trzymać się zasad poprawnej polszczyzny.

Jak się pisze święty, czy na pewno św.?

Kolejny dylemat dotyczy zapisu imienia i nazwiska patrona danej parafii. Problemem nierzadko staje się też sam skrót święty. Prawidłowa forma zależy od sposobu, w jaki wypisujemy dane na zaproszeniu. Przykładowo, jeśli używamy rzeczownika święty w formie skróconej – św. – wówczas zapisujemy go małą literą, na przykład kościół św. Marcina. Nie zapominajmy o kropce – w przypadku tego skrótu jest ona niezbędna.  Jeśli rozwijamy skrót, zalecane jest stosowanie zapisu z dużą literą: kościół Świętego Marcina.

Pod wezwaniem skrót pw. – jak poprawnie go zapisać?

O tym, jak poprawnie skracać pod wezwaniem, często nie wiedzą także księża. Na stronach parafialnych nierzadko jest sporo błędów w zapisie, warto więc w tym przypadku zaufać wiedzy słownikowej. Skrót pod wezwaniem można zapisać wyłącznie w formie pw. Popularna i często stosowana forma „p.w.” jest nieprawidłowa. Niektórzy zapisują także skrót „pw” bez kropki, ale językoznawcy także nie uznają takiej formy.

Podsumowując: Pod wezwaniem skrót istnieje tylko w formie: pw.

Szanowny Panie: Sz.P czy Sz. P. ze spacją czy bez?

Skrócony zwrot „Szanowny Pan” zapisujemy ze spacją. Warto pamiętać o tym, że forma rozwinięta jest grzeczniejsza i bardziej elegancka. Lepszą opcją od „Sz. P.” jest zapis „Sz. Pan/ Pani”. Można też rozwinąć skrót w całości. Spacji nie stosujemy, gdy używamy formy  Wielmożny Pan – WP (nie jest to jednak zbyt popularny zwrot i raczej wychodzi już z użycia). Jednak w zaproszeniach najbardziej popularną formą jest Sz. P. i taką Państwu polecamy.

R.S.V.P. jak odpowiedzieć i co oznacza taki skrót?

Choć dziś ten skrót nie jest używany na tak dużą skalę jak dawniej, to jednak w niektórych kręgach wciąż jest popularny. R.S.V.P. to z francuskiego  répondez s’il vous plaît  (proszę odpowiedzieć). Taki skrót możemy zapisać na końcu, gdy chcemy dać adresatowi do zrozumienia, że oczekujemy potwierdzenia przybycia na wesele. R.S.V.P. zapisuje się z kropkami po każdej literze; raczej nie stosuje się zapisu bez kropek.

Artykuł Skróty w zaproszeniach ślubnych: pw. św. Sz. P. R.S.V.P. pochodzi z serwisu Zaproszenia ślubne PARKA.

Wydawać by się mogło, że jeśli już wymarzone zaproszenia na ślub zostaną wybrane to zadanie zakończone i możemy przejść do następnego punktu przygotowań weselnych. Nic bardziej mylnego! Jak się okazuje – zostaje nam jeszcze coś bardziej istotnego do wykonania. Coś na co, zapraszani Goście Weselni pewnie zwrócą większą uwagę aniżeli na czcionkę treści w zaproszeniu czy kolor ozdabiającej go wstążki, nad którymi Młoda Para tak mocno się zastanawiała. Chodzi o odmianę nazwisk zapraszanych Gości.

Czy odmieniać nazwiska na zaproszeniach?

Oto jest pytanie. Aby ułatwić decyzję, których wszakże nie brakuje po drodze do ślubnego kobierca postanowiliśmy zaprezentować kilka podstawowych zasad odnośnie tego tematu. Dzięki temu każdy się przekona, że tak naprawdę odmiana nazwisk na zaproszeniach nie jest rzeczą trudną, a co więcej – można przy okazji przygotowań do zaślubin zdobyć cenną wiedzę, która przyda się także i w innych okolicznościach.

Zaproszenia ślubne odmiana nazwisk – zatem zaczynamy!

Jak się okazuje największym błędem jest niekoniecznie błędna odmiana, ale wręcz zaproszenia ślubne bez odmiany nazwisk. Przyszli małżonkowie stając przed wątpliwością co do odmiany wybierają ostatecznie jak najbardziej bezpieczne rozwiązanie i tutaj jest nim właśnie pozostawienie nazwiska w jego najprostszej formie. Nie trzeba jednak tego robić – wystarczy zachować sobie w głowie bądź w zakładkach kilka poniższych wskazówek, a odmiana nazwisk w języku polskim stanie się dziecinnie łatwa.

Odmiana nazwisk w liczbie mnogiej

Taka odmiana ponoć sprawia najwięcej problemów, stąd na niej skupimy się w pierwszej kolejności. Przykładowo, jeśli gość ma na nazwisko Klonowski – to zapraszając go z rodziną, zapraszamy Klonowskich. Jeśli jest to rodzina Kocur, to zapraszamy rodzinę Kocurów. I tak dalej. Przy jakiejkolwiek wątpliwości należy odnieść się do przyporządkowanych schematów odmian, które są najlepszym odnośnikiem w tym wszystkim.

Ponadto warto zapamiętać, że:

• jeśli mamy do czynienia z podwójnym nazwiskiem to prawidłowa odmiana powinna objąć oba jego człony osobno
• jeżeli ma się do czynienia z nazwiskiem, które to w formie biernika ma dwie wersje to najczęściej jest tak, że obie ich wersje są poprawne.

Odmiana nazwisk przez przypadki sprawia również sporo problemu szczególnie jeśli chodzi o te żeńskie. Tutaj najważniejsze do zapamiętania jest to, że tylko te zakończone na -a w ogóle mogą ulec odmianie, co podpowiada Profesor Miodek. Jeśli są to te o zakończeniu -owa, -ewa mamy do czynienia z tradycyjną odmianą jak w każdych rodzajach przymiotników, wszystkie pozostałe zakończone na -a odmieniać się będą jak wszelkie pospolite rzeczowniki.

Odmiana nazwisk według Profesora Jana Miodka

Jeśli chodzi o kwestię jaką jest odmiana nazwisk na kopertach i w treści zaproszeń trzeba też spojrzeć na nazwiska męskie. Jeśli są to nazwiska zakończone na -er – mamy do czynienia z odmianą jak u rzeczowników pospolitych, jak np. raper. Oczywiście trzeba pamiętać o zachowaniu ruchomego -e.

Co jeśli mimo wszystko nie wie się czy odmiana jest prawidłowa?

Nie ma powodu do zmartwień, bowiem nie zapominajmy że żyjemy w XXI wieku, a to oznacza że każdy problem doczekał się swojego rozwiązania pod postacią innowacji – w tym przypadku będzie to odmiana nazwisk w zaproszeniach program, który pozwala na szybką odmianę. Zwykle są to programy bezpłatne z ogromną bazą nazwisk – nie tylko polskich, ale i obcych. Można je z łatwością wyszukać w sieci internetowej poprzez wpisanie odpowiedniej frazy.

Artykuł Odmiana nazwisk na zaproszeniach ślubnych pochodzi z serwisu Zaproszenia ślubne PARKA.

Sklep został dopasowany do nowych technologi i jest tym samym przyjazny dla urządzeń mobilnych coraz częściej wykorzystywanych przez naszych klientów. Staraliśmy się, aby zakupy u nas były proste i przyjemne dla użytkownika. Każde uwagi będą również dla nas pomocne. Zapraszamy do przeglądania i oceniania.

Korzystając z okazji życzymy Państwu wszystkiego najlepszego w tym Nowym 2017 Roku, dużo wytrwałości i mnóstwa uśmiechów każdego dnia. Zapewne dla wielu z Państwa ten rok będzie wyjątkowy i zostanie w pamięci na długo

Pozdrawiamy serdecznie
Zespół firmy PARKA

Artykuł Nowy rok, nowa jakość! pochodzi z serwisu Zaproszenia ślubne PARKA.